[ad_1]
[ad_2]
لینک منبع
[ad_1]
مقالهای جدید در مورد اعتیاد ، جزئیات اولین قدمها در درک شکل کار هوس در مغز را نشان داد. دانشمندانی که این مقاله را نوشتند، اولین افرادی هستند که برای تحقیقات خود در مورد اعتیاد به مواد مخدر، از یک مدل سیستماتیک و کمّی استفاده کردند. تمرکز این مدل بر هوس و عطش بود و تعریف محققان از آن: احساس نیاز یا خواست شدید و فوری به مواد. این تحقیقات که در حال انجام است و یافتههای در پی آن، قابلیت آن را دارند تا مرز درمان سوء مصرف از الکل و مواد مخدر را جا به جا کنند و شاید بتوان از آن در درمان اختلال پرخوری نیز استفاده کرد.
ولع، یکی از قویترین شاخصها در بازگشت به مصرف محسوب میشود. حتی بعد از آن که یک فرد، چرخهی اجبار خود در مصرف مواد را میشکند، ولع میتواند باقی بماند. با این که درمانهای فعلی، میتوانند بسیاری از جنبههای رفتاری، به خصوص علائم جسمانی آن را در بر گیرند و درمان کنند، اما درمان ولع کاری دشوار است، چرا که حالتی نسبی است. به طور مثال، وقتی گرسنهاید، تمایل به خوردن دارید، اما اندازه گیری کمّی اجباری که در این تمایل وجود دارد، کاری دشوار است. اما، اگر بتوانیم تصویری از فعالیتهای مغز به هنگام ولع داشته باشیم، بهتر میتوانیم تا کمیتی برای آن در نظر بگیریم و درمان صورت گیرد. ما قصد داریم تا با این قالب جدید، ولع را از رفتارهایی که برای پاداش – یا مواد – انجام میشود، جدا کنیم.
تمرکز تحقیقاتی که بر روی ولع برای مواد انجام شده است، بر مطالعهی واکنشهای فرد به محرکها است. به طور مثال، برای مطالعات ماریجوانا ، وقتی به شرکت کنندگان عکسی از پیپ آبی (وسیلهای برای تدخین ماریجوانا) نشان میدهند، مغز آنها را اسکن میکنند و محققان فعالیتهای مغز را در واکنش به این محرک بررسی میکنند. در این سناریو، پیپ آبی برای کسی که ماریجوانا مصرف میکند، وسیلهای ارزشمند محسوب میشود. اما آنچنان که در این مطالعه اشاره میشود، هیچ راهی نیست تا بفهمیم که فعالیتهای مغزی به علت فکر پاداش (وسیلهای که همراه با استعمال ماریجواناست) می باشد یا ولع آن (تصویر پیپ آبی، ولع به ماریجوانا را تحریک میکند).
محققان با استفاده از یک مدل محاسباتی، در تلاشند تا مناطق دقیقی از مغز را که ولع در آنها شکل میگیرد ، مشخص کنند. آنها برنامه دارند تا اسکنهای مغزی را که در تحقیقات پیشین انجام شد ، دوباره بررسی کنند تا ولع را با نگاهی کمی بسنجند، تاثیرات آن را مشاهده کنند و درمانهایی را برای آن در نظر بگیرند.
نتایج اولیه امید بخش بودند، اما چند سال دیگر زمان و منابع مالی بیشتری نیاز است تا این تحقیقات به سرانجام برسد.
منبع : Science Daily
[ad_2]
لینک منبع
[ad_1]
[ad_2]
لینک منبع
[ad_1]
مطالعهی جدیدی که انجام شد، بار دیگر نشان داد که منبع پروتئین خوراکی در کاهش احتمال شکل گیری دیابت نوع ۲ نقش دارد. محققان دریافتند که پروتئین گیاهی، خطر دیابت نوع ۲ را کاهش میدهد و تغذیهی پرگوشت، افزایش.
تحقیقات پیشین، مجموع بالای دریافت پروتئین و پروتئینهای حیوانی – و به خصوص خوردن مقدار زیادی از گوشت قرمز فرآوری شده – را با خطر بالای دیابت نوع ۲ مرتبط دانستهاند. با این حال، اهمیت منبع پروتئین در خطری که در مورد دیابت ایجاد میکند، موضوعی است که مطالعهی کافی بر روی آن نشده است و همین موضوع بود که محققین این مطالعه را به بررسی آن واداشت. در آغاز این مطالعه، از ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۹، محققان تغذیهی ۲۳۳۲ مرد را بررسی کردند که بین ۴۲ تا ۶۰ سال سن داشتند و به دیابت نوع ۲ مبتلا نبودند. در طی ۱۹ سال این تحقیق، ۴۳۲ مرد مبتلا به دیابت نوع ۲ تشخیص داده شدند.
جایگزین کردن پروتئین حیوانی با پروتئین گیاهی میتواند خطر دیابت را کاهش دهد
مردانی که مصرف بالایی از پروتئینهای گیاهی داشتند، عادتهای سالمتری هم در سبک زندگیشان بود، اما کمتر بودن خطر دیابت آنها را تنها با سبک زندگی سالم نمیشد توضیح داد. خطر ابتلا به دیابت در مردانی که بیشترین مقدار مصرف پروتئین گیاهی را داشتند، ۳۵ درصد کمتر از کسانی بود که کمترین مقدار مصرفی پروتئین گیاهی را داشتند. محققان با استفاده از یک مدل محاسباتی، تخمین زدند که جایگزین کردن حدود ۵ گرم پروتئین حیوانی با پروتئین گیاهی در تغذیهی روزانه، خطر ابتلا به دیابت را تا ۱۸ درصد کاهش میدهد. در اوایل مطالعات، استفاده از پروتئین گیاهی با کاهش قند خون نیز همراه بود، که میتواند توضیحی برای رابطهی بین استفاده از پروتئین گیاهی و کاهش خطر دیابت باشد. در این مطالعه، محصولات تولید شده از غلات، مهمترین منبع پروتئینهای گیاهی بودند و در کنار آن سیبزمینی و سایر سبزیجات نیز حضور داشتند.
همچنین محققان رابطهای میان مصرف زیاد گوشت، من جمله گوشت قرمز فرآوری شده و نشده، گوشت سفید و انوع گوشتها، و بالاتر بودن خطر ابتلا به دیابت نیز پیبردند. دلیل احتمالی رابطهی بین خوردن گوشت و بالاتر بودن ابتلا به دیابت، ترکیبات دیگری به جز پروتئین است که در گوشت وجود دارد، چرا که پروتئین گوشت به خودی خود خطری برای دیابت محسوب نمیشود. مجموع پروتئین دریافتی، اعم از حیوانی، لبنی یا پروتئین ماهی، هیچ تاثیری بر دیابت نوع ۲ نداشتند. پروتئین موجود در تخم مرغ هم همان تاثیری را داشت که محققین پیشین در مورد خوردن تخم مرغ به دست آورده بودند: مصرف بیشتر، خطر دیابت را کاهش میدهد.
از یافتههای این مطالعه میتوان برداشت کرد که اگر در تغذیهای، پروتئینهای گیاهی ترجیح داده شوند، شاید بتواند از دیابت پیشگیری کند.
منبع : Science Daily
[ad_2]
لینک منبع